Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Χερια...


Το τελευταίο καιρό παρακολουθώ μανιακώς ειδήσεις...Ναι δελτία ειδήσεων, δεν με αναγνωρίζω!!!Δεν σνομπάρω την τηλεόραση νομίζω πως είναι το μοναδικό λαϊκό μέσο ενημέρωσης για όλο το κόσμο και πως είτε ενημερωθείς από το internet ή από κάποια φυλλάδα τα ίδια πράγματα θα μασήσεις (και δεν θα φτύσεις τα κουκούτσια) , απλά από τότε που ο πάππους μου με έμαθε να διαβάζω εφημερίδα με μύησε σε αυτή τη συνήθεια και πλέον όταν κάθομαι στο σαλόνι του σπιτιού μου ξεφυλλίζοντας τις σελίδες νιώθω λες και παίρνει στα χεριά του τον ελληνικό καφέ του και κάθεται δίπλα μου... Πραγματικά οι τελευταίες εξελίξεις στην χώρα μου με έχουν ξεπεράσει...αποσβολωμένη τις παρακολουθώ και περιμένω την κατάληξη. Για ποιο να γράψω? Για το παλικάρι Παύλο Φύσσα? Για τα χρυσά αυγά?για τους δημοσιογράφους?για την οικονομία και τον Στουρνάρα??(πότε δεν κατάλαβα πως βάζεις σε αυτή τη θέση κάποιον με το επίθετο Στουρνάρα!!!)ή μήπως για το γεγονός πως νιώθω σαν υπνωτισμένη κρατώντας το τηλεκοντρόλ της tv περιπλανώμενη στον κόσμο του ζάπινγκ? Έφαγα το παραμύθι έγινα και εγώ ένα προβατάκι?? ποιο είναι όμως το κοπάδι τελικά??Το κοπάδι που χάφτει ότι του δώσει ο βοσκός αμάσητο ή μήπως το άλλο κοπάδι, αποτελούμενο άπο τα μαύρα πρόβατα που αμφισβητούν τα πάντα?? Στη σκέψη αυτή λοιπόν το βλέμμα μου κατέληξε στα χεριά μου και συνειδητοποίησα πως χρειάζομαι να τα βγάλω στην επιφάνεια...νιώθω πως πνίγομαι και το χειρότερο είναι πως ηδονίζομαι κιόλας, βλέπω τα κανάλια να μου λένε τα ίδια και τα ίδια να μου δείχνουν τον τρόπο που πρέπει να σκεφτώ και μ' αρέσει...πρέπει κάποιος να με τραβήξει προς την στεριά!! Ύστερα σκέφτομαι πως σίγουρα θα νιώθουν και άλλοι αυτό το συναίσθημα που ζουν σε αυτή τη χώρα και αναρωτιέμαι... πως το αντιμετωπίζουν...προσπαθώ να κλείσω την τηλεόραση ''Μη στάσου σε λίγο θα δείς και άλλα έχω μάρτυρες...έχω ίντριγκα... έχω Μερκελ'' με πιάνει πανικός και σφίξιμο στο στομάχι ξανακοιτάω τα χεριά μου για ποσά πράγματα είναι ικανά!!!Μπορούν να σκοτώσουν...μπορούν να ψηφίσουν...μπορούν να χαιρετήσουν ναζιστικά...μπορούν να πατήσουν το off και να κλείσει επιτέλους η τηλεόραση...μπορούν να αρπάξουν ένα βιβλίο...μπορούν να δώσουν κουράγιο στους γονείς που χάσανε το παιδί τους...έχουν δύναμη αρκεί να είναι ανοιχτά και όμορφα και χαλαρά Λένε πως όταν στρέφεις τα μάτια σου στο δέντρο χάνεις το δάσος...αν όμως όλα τα δέντρα βγάλουν χέρια, αν όλα τα χέρια ενωθούν...ο λύκος θα τρομάξει να μείνει νηστικός ίσως και να εξαφανιστεί...